सुमनला समाजकार्याची खूप आवड होती. तिला नेहमी दुसर्यांना मदत करण्यात खूप समाधान मिळायचे. त्यातच ती खुश व्हायची. तिला सारखे वाटायचे जर माझ्याजवळ पैसे असते तर मी कितीतरी जणांच्या गरजेला उपयोगी पडले असते . तीही मध्यमवर्गीय कुटुंबातील होती. खूप काही पैसे त्यांच्याकडे पन नव्हते.पण जशी जमेल तशी ती गरजूंना मदत करायची.&nbsp; सुमन एकदा सकाळी सकाळी बाहेरचे आंगण झाडत होती. तेवढ्यात पेपरवाला आला. पेपरवाला म्हणजे १४-१५ वर्षांचा मुलगाच तो. थंडीचे दिवस होते. तो दररोज पेपर वाटायला यायचा, पण आजच सुमनने&nbsp; त्याच्याकडे निरखून पाहिले. तिच्या लक्षात आले की, त्याच्या पायात चप्पल नाही. एवढ्या थंडीत आपण स्वाक्स घालून चप्पल घालून थोडा वेळच आलो बाहेर आलो&nbsp;&nbsp;तर आपल्याला थंडी सहन होत नाहीये&nbsp; आणि हा तर किती लवकर उठून एवढ्या थंडीत पेपर वाटत होता. तेही&nbsp; चप्पल न घालता. थंडीत पाय जमिनीवर ठेवले कि खडेही किती टोचतात याची तिला जाणीव होती. आणि म्हणूनच तिला त्याची दया आली. तिने त्याला विचारले शाळेला जातोस काय? तो हो! म्हणाला. तिला त्याचे कौतुक वाटले; काम करून शाळा शिकतो म्हणून. तिला त्याला काहीतरी मदत करावीशी वाटली. पण काय करावे?.... तिने विचार केला कि आपण त्याला चप्पल घेवून द्यावी म्हणजे त्याची गरज भागेल. याविषयी तिने तिच्या नवर्याला सांगितले. त्यानेही लगेच होकार दिला, व चप्पल आणून देतो &nbsp; म्हणाला .&nbsp; दुसर्या दिवशी दोघेही चप्पल घेऊन त्याची वाट पाहत होते. तो पेपरवाला आला, तसा त्यांनी त्याला थांबवले व चप्पल त्याच्या हातात दिली.त्याला काही समजेना . तो आनंदाने त्यांच्याकडे पाहत म्हणाला,नवीन चप्पल&nbsp; ! अनपेक्षितपणे सकाळी सकाळी त्याला भेट मिळाली होती. तो खूपच खुश होऊन चप्पल घालून पाहू लागला. त्याच्या चेहऱ्यावरचा आनंद पाहून सुमन व तिचा नवरा दोघेही खूप सुखावले. दोघानाही वाटल ,&nbsp;'आपल्या हातून आज चांगल काम झाल' आणि पहा&nbsp; कस&nbsp;छोटस समाजकार्य झाल ! समाजकार्य करण्याच खूप जणांच्या मनात असते पन आम्हाला वेळ नाही, पैसे नाहीत असे म्हणून आपण त्यातून पळवाटा काढत असतो. पण जस जमेल तशी आपण गरजूंना मदत केली कि तेही ये प्रकारच समाज कार्यचं&nbsp;&nbsp;असत !!! &nbsp;

समाजसेवा

Useful links

Company

Information

Content Writers

Freelancers

Freelance Jobs

Online Jobs

Designers

Developers

Translations